1. 1.
    +1 -1
    o gün yine ankara da yagmur vardi. parkta aglayan bir kadin gordum. ankara, kızılay'da oluyor bu dediklerim, sümer 2de. oturdum yanına benden korktuğu belliydi, biraz daha korksun, biraz da taşak yapıyım dedim

    oturdum yanına
    "herkesin inandığı bir şey vardır bu dıbına koduğumun hayatında, benimkisi de sensin napıyım" dedim
    zeki demirkubuz, kader dedi. güldü
    ne yapcağımı şaşırdım.
    neden ağlıyorsun dedim.
    boşver dedi.
    "bu kaltakla aynı mahallede büyüdük... dedim"
    tamam tamam dedi anlatacağım.
    anlat dedim. sustu. benim evim şurası dedim. istersen gel. yine hiçbir şey demedi. eve girdim 5 dakika geçmedi, kapı çaldı şöyle basma bi etek dizine kadar, şaka lan şaka siyah pantolon vardı üzerinde
    ···
   tümünü göster