yıkılmış mahvolmuş depresyonda insanlar

@1320 buzzzuklerinefendisi kardeşim aslında benim en büyük korkum, onunla bulduğum huzuru başka kimsede bulamayacak olabilmem. ben 24 yaşındayım. bu yaşıma kadar dünyadaki yaşadığım en büyük huzur onunla uyumaktı, sarılıp yatmaktı. O kadar güzel gelirdi ki bana sabah olsun istemezdim. Gece uyanır onu izlerdim, saçını okşardım. Kendimden çok değer verirdim ona.

Kendimden eminim ben, başka biriyle bu denli huzuru yaşayamam, sevebilir miyim? onuda bilmiyorum. Korkuyorum başka birisiyle ilişki yaşarken, yine aklıma gelir; şimdi çıktığım kızı züt eder ona yazık ederim diye korkuyorum.

Ayrıldığım süre zarfında unutmaya yönelik çok şey yapptım. Gittiğimz mekanlara gitmemeye çalıştım, beraber dolaştığımız yerlere gitmemeye çalıştım, dinlediğimiz şarkıları telden pc'den kaldırdım. Ama ne çare? Mekanlara gitmeyelim, beraber arkadaşlara araba içelim dedik, arkadaşın açtığı şarkı, kızla en sevdiğimiz şarkıydı; evde açar dans ederdik, sevişirdik. Gelde bu dakikadan sonra aklından çıkar.

illa aklıma getirecek şeyler çıkıyor ve ben yine züt oluyorum, mal mal ağlamaklı oluyorum. Ama o ise gülüyor mudur? Belki aklına geliyorumdur? Sanmam.