1. 126.
    +1
    Akşama doğru eve geldim. Annem ve babamın soru bombardımanına rağmen hiç cevap vermeden odam girdim. Yatağım ne kadar yabancıydı bana. Yatağıma uzandım bir ara bayılıp kalmışım. Rüyamda bir bey vardı. Atıyla gidiyordu. Gökte hiç yıldız yoktu sadece kocaman ayın aydınlattığı yol gözüküyordu. Yol üzerinde yavru bir keçi görüyordu bey. Atından inip kılıcını kınına sokuyor sonra keçiye bakıyor. 'aha erkekmiş birde ne güzel' diyordu. O anda keçiden gür bir ses bütün dağı inletiyordu. 'evet. Erkeğim de.' ve birden keçi yerine gelinlikli bir kız geliyor beyin üstüne atlıyordu. Bey kaçıp atına biniyordu. Gelin arkadan ata çıkıyor ellerini beyin beline doluyordu. Kapkara tırnakları parmak boyundaydı. Ayaklarını yere sürtüyor tırnaklarını yere sokmuş atı durdurmaya çalışıyordu. Atın ağzından beyaz köpükler çıkıyordu. At koşuyor koşuyor çatlayacak hale geliyordu. At bir göle giriyor ve göle girdiği gibi gelin onu bırakıyordu. Arkasından korkunç bir sesle çığlık atıyordu. 'sen o atına dua et' diyordu. Yataktan ter içinde uyandım. Gökyüzü kıpkırmızıydı. Bir bardak su içmek için mutfağa gittim. Suyu doldurdum tam içerken camın ardında uçan simsiyah bir at gördüm. Bütün su burnumdan çıkmıştı. Öksürük krizine girmiştim. Annem uyanıp gelmişti. Bu halimi görüp sinirlendi ağladı. 'yarın seni pgiboloğa zütüreceğiz' dedi. Gözyaşları içindeki kadın yüreğimi burkmuştu. Bu bela neden bitmemişti nasıl kurtulacaktım bu dertten. Kimlere gidecek derdimi açacak bu taktan beni çıkarması için yalvaracaktım. Ölmek beni kurtarır mıydı. Şu balkondan atsam kendimi bütün bu dertler son bulur muydu?
    ···
   tümünü göster