1. 1.
    +1
    Artık sabah olmuştu. Güneş doğmuş evin içi aydınlanmaya başlamıştı. Bu bizi biraz olsun rahatlatmıştı. Eve döndüğümde anneme babama ağlayarak sarılacaktım. Saat 6:15 civarıydı. Korku içinde kapıyı santim santim açarak dışarı baktık birşey görünmüyordu. Korku içinde arabaya yaklaştık kadından eser yoktu.evi kilitleyip hemen yola çıktık. Yol boyu kimse konuşmadı. Arabayı eve getirdim saat 6:45ti yani babamın kalkmasına 15dakika vardı. Hala şansım vardı. Yavaşça eve girdim. Ve o mükemmel rahatlık duygusunu bütün gecenin sonunda damarlarımda hissettim. Annem ve babam uyuyordu. Hemen anahtarı koyup kıyafetlerimle yatağa girdim. Yarım saat sonra okula gidecektik. Arabadan ayrılırken bir kelime etmediğim arkadaşlarım okula gelecek miydi? Hangimiz bu korkunç olaylar hakkında konuşacaktı. içkiden kaynaklanan bir hayal de değildi çünkü hepimiz görmüştük. O cehennemden kurtulmanın huzuruyla gözyaşlarına boğuldum.
    Cehennemden kurtulduğumu sanmanın huzuruyla...
    ···
   tümünü göster