olum ağlayacağım çok az kaldı

tatilde tasınmıstık. apartmandan kurtulmustum sonunda aq. yeni evimiz müstakil tarzda idi. 2 katlı alt kat bizim. ortalama bi ev. yine kira tabi. üst komsular alamancı ev sahipleri. onlar sadece yazları geliyor bi 20-30 gün orda kalıyordu. baska evleride vardı burada. istediğim kadar müziğin volümü sona dayayabilrdim yani. bahçede var. kocaman.. bunun haricinde yaz tatilinde ki tek olay şu oldu.
benim kedilerim var. onlara her sabah genellikle aynı saatlerde yemek dökmeye cıkarım bahçeye. yine öyle cıktım bir gün. benim kedinin birinin boynunda bir şey var. kedi onla oynayıp duruyor. yaklastım baktım. benim çalışıp kazandıgım ordan burdan kısarak 2 paket daha az iç ulan diye kendime sövüp biriktirdiğim paraya ( 85 lira ) esmaya aldıgım kartanesi kolyesi. gümüş. kedinin boynunda asılı duruyor. aldım hemen cebe koydum. ne bir not ne baska bir şey sadece kolye. kedilere yemeklerini verdim. oturdum kenara yaktım bir sigara elimdeki kolyeye bakıyorum. ama boş boş hiç bir şey düşünmeden. dalıp gidersiniz ya öyle.
ne mesajıydı bu hiç anlamadım. çünkü şöyle bi olay vardır. sevgilinizden ayrıldıgınızda hani o sana eşyalarını verir sen ona. yani birbirinize aldıgınız şeyleri falan. hediye olsun. yazdıgınız şiirler olsun. parfümlü mektuplar olsun. eğer tamam her şey bitti artık demek istemişse aldıgım diğer 2 kolyeyi yazdıgım şiirleri teşekkür belgemi vs hepsini getirir koyardı önüme. kendininkileri isterdi. ama öyle değildi işte. sadece kar tanesi kolyesi. ona aldıgım ilk hediye. en çok sevindiği hediye. gün boyu gülmesini sağlayan hediye.