götümü kim neden niçin

Yeni haftanın ilk gününde ilk defa gidiyormuşçasına heyecanla okuluma gittim. yaşananlardan sonra hayatıma yepyeni bir başlangıç yapacaktım. okul bahçesinden girdiğim de güvenlik kulübesinin yanında duran tuğcan ve beş arkadaşı yanıma doğru geldi. tuğcan öne doğru çıktı ve ‘geçmiş olsun kardeş’ diyip boynuma sarıldı. sonrasında ise çok acı kalmamıştır inşallah diyip zütüme doğru pışpışlama hareketi yapmasıyla birlikte başımdan aşağı kaynar sular döküldü. tuğcanın ve arkadaşlarının kötü filmlerde ki gibi yüksek sesle gelen kahkahaları gerçeklik duygusunu tamamiyle yitirmeme neden oldu.
tuğcan denen huur çocuğu bana hayatımın kazığını atmış ve tüm yaşananları okula yaymıştı. üstümde ki gözlerden bunu anlamak oldukça kolaydı.o an içimden arkama bakmadan oradan kaçmak geldi ama tek yapabildiğim boynumu yere eğip yoluma devam etmekti. bazı yakın arkadaşlarım yanıma gelip hiç bir şey demeden eşlik ettiler bana. söyliyecekleri her bir teselli sözcüğünün beni daha da fazla yaralayacağını gayet iyi biliyorlardı. işte bunlar gerçek dostlarımdı ama bir de karaktersiz huur çocukları vardı ki maalesef bunların sayısı hayli fazlaydı.
Yaşananlar beni o kadar ruhsuzlaştırmıştı ki kantin sırasında arkamda ki elemanların kahkahaları, yaptıkları itişmeler dahi bırakın beni sinirlendirmeyi irdelemez olmuştu. belki de beni o gün heyecanlandıran tek şey hoşlandığım alt dönemdeki kızı, fatmanur’u görmem oldu. melekler kadar tatlı bir kızdı .bu olayların öncesinde uzun zaman bakışıyorduk onunla. hatta çıkma teklifi etme niyetimdeydim ama sonrasında bu kötü olaylar yaşanmıştı. şimdi ise o kız beni görünce kafasını başka tarafa çevirmişti.
Akşam eve geldiğimde direk odama geçtim. yatağıma uzanıp tavanı seyrettim ve başıma gelenleri düşündüm. zütümün gibilmesi, hastanede kalmam, tuğcanın yaptıkları ve hoşlandığım kız…sabah ki ruhsuzluk yerini büyük bir öfke krizine bıraktı. beni okula rezil eden dıbına koyduğumun tuğcanı…evet evet ondan intikam almalıydım.ama sonrasında bir süre düşündüm ve şuna karar verdim. tuğcan beni okula rezil etmiş olabilirdi ama olayların asıl sorumlusu zütümü gibenlerdi. evet zütümü gibenlerdi diyorum çünkü hastaneden çıkan raporda zütümde birden çok döl örneğine rastlanmıştı. asıl onları bulup hesabını sormam gerekiyordu ama bunu nasıl yapacaktım? intikam soğuk yenen bir yemek ama eğer ki bunu yapanları bulursam alacakları soğuk yemek değil benim sıcacık yannanım olacaktı.
O andan itibaren kendimi bu konuda ki araştırmama verdim.Öncelikle başıma gelenleri ayrıntısıyla ele almalıydım.
O akşam evime dönmek üzere durakta otobüs beklemiştim. gelen otobüste oturan 6-7 kişiden başka kimse yoktu.o duraktan da bir tek ben binmiştim.ama tanıdık bir yüz ifadesi, herhangi bir şey gelmiyordu aklıma. normal de bile dikkatsiz birisiyken otobüste ki insanları ne diye inceleyecektim? ancak güzel bir hatun oldu mu onu keserdim ama insanlar oturuyordu ve benim dikkatimi çekecek bir durum olmamıştı.
Maalesef bir görgü şahidi de yoktu ve olay tamamen çıkmaza girmişti.bu şekilde zütünden gibilen bir ben miydim? polisler benzer bir vaka daha önce olmadığını söylemişti ama ben yine de bu durumu araştırmaya karar verdim.o günümü bilgisayar başında araştırma yaparak geçirdim. bulduğum tek elle tutulur vaka bundan bir sene öncesinde ormanda terk edilen takside bulunan y.a adlı gençti. herhangi bir tecavüzden bahsedilmemişti ama benim durumumda açık edilmemişti.her ne olursa olsun benim bu elemana ulaşmam lazımdı.