algılarımız yönlendiriliyor ve kahroluyorum

insan olmanın gerektirdiği bir tavır sergilemeli olup bitenler karşısında. Geçmişte insanlığın işlediği tüm katliamların, cinayetlerin toplamından daha fazlası son bir kaç yıl içinde ortadoğu coğrafyasında, gözümüzün önünde gerçekleşiyor. Bir şeyler etmeli... ya vazgeçmeli insan olmaktan, ya Zweig gibi, yaşanan bu fecaate şahit olmamak için intihar etmeli bir otel odasında, ya bizi bu haberlere bağlayan elektrik kablolarını, wi-fi'leri, fişleri çekip telefonları kapamalı, bize tanınan kısacık süreyi bu iğrençliklerden uzakta tamamlamak için bir dağ başına gitmeli, yahut bizi hayata bağlayacak, gönlümüze tekrar yaşama sevinci ekecek bir şeylerle avunmalı çocuklar gibi. Her gün bir güzel iş yapıp insanlığa armağan etmeli. iyiliğin oluşturduğu bir sinerji ortaya koymalı. Olup bitenlerden biz sorumluyuz çünkü. Beceremedik insan olmayı, bize verilenle yetinmedik. Küçük çocuklar çekti bunun cezasını. hesabı onlar ödedi. Ne yapmalı? Ne etmeli... bir gereği olmalı insan olmanın, yaşayıp şahit olduğumuz bu çirkinlikler karşısında. Ne etmeli...