16 yaşındaydım ve ağır abazaydım sesli

kayıt: http://vocaroo.com/i/s1AQdwHE1bOL

lan neyine gülüyorsunuz komik diye mi yazıyorum. ayrıca o anları hatırlamak bile taktan lan yaşanılan züt korkusunun haddi hesabı yok. herneyse:

ardından odama gittim. bu sırada deniz mutfağa gitmişti, kıyafetlerimi değiştirdim hemen.
deniz "bayat ekmek var" dedi. gibtiğimin evinde bayat ekmek yetişiyordu sanki. abim deseniz bu kadar çalışkan olup bir insan nasıl bu kadar sosyal olur anlamıyorum. bir insan eve geldiği gibi dışarı çıkar mı? çıkıyor çalışkan bin. okulu da hemen kapının önünde. güzel bir anadolu lisesi. dersleri müthiş, sınıfın en iyi okulda dereceler yapıyor. sonra eve gelip anında dışarıya çıkıyor. aynı anneden olduğumuzu kimse yutturamaz. kesin bu herifi çirkin bir bilim adamı çıkartmıştır.

denize dolapta bir şey var mı diye sordum. çorba olduğunu söyledi. ilk defa evde yemek vardı. doğru mu söylüyor diye baktım. sahiden de çorba vardı. akşamları yemek olurdu ama ben öğlen saatinde ilk defa bana yemek bırakıldığını görüyordum. deniz çorbayı ısıttı. ekmeksiz şekilde içtik. o an kendimden tiksindim. hep dalga geçtiğim ergenler gibiydim. 16 yaşında evlilik oynayan liseli binler. o an başka bir soru kurcalıyordu ama. mercimek çorbalı ağızlarla öpüşsek tat alabilir miydik?