benim gibi düşünen var mıdır

fazla iyilik düşünüyorum arkadaşlar. başkalarının mutluluğu için kendi mutluluğumdan vazgeçebilirim. bazen yapmak istemiyorum ama ben mutlu olayım diyorum ama istemsizce içimden hasgibtir dıbına koyim diyip arkamı dönüp gidiyorum en kötü bunu yapıyorum. bazen herkesi kendim gibi sanıp güveniyorum sonunda züt olup gidiyorum ama beni züt edene fazla kin bile besleyemiyorum. özgüvenimde düşük seviyede. mesela bir olay anlatayım ;

bir kız seviyorum. bende özgüven düşük kızla muhabbetim var ama kıza bir türlü açılamıyorum derken benim bir arkadaşım da benim sevdiğim kıza aşık olmuş.ben o kızı seviyordum falan demedim. sadece izledim. arkadaşım kıza açıldı kız bunu reddetti.ben kıza teklif etsem kız beni kabul edeceğine %90 ihtimal veririm.ama o arkadaşım kızı halen daha seviyor. bende o arkadaşımla ters düşeriz, konuşmayız diyerek kıza açılmıyorum. arkadaşımda kızı kendime aşık edeyim diye bin bir takla atıyor desem yeridir. bazen benden ufak yardımlar istiyor. bende yardım ediyorum ama diyemiyorum o kız sana bakmaz diye. kimseyi üzemiyorum.

sonuç:fazla iyi olmak iyi değildir.

edit:örneği daha öncede yazmıştım ama arkadaşım henüz kıza açılamamıştı devamı gelmiş oldu.