kobani düştü

Yenilginin acısı fenaydı PKK için. Bir kısım PKK destekçileri, Türk hükümetinin, Kobane’ye bir koridor açıp oradaki YPG güçlerini (PKK’yı) silahlandırması gerektiğinden bahseder oldu. Şehit anaları hala evlatlarının mezarlarındaki çiçekleri sularken, Türkiye topraklarını bölmeye azmetmiş eli kanlı bir terör örgütüne silah gönderilmesi teklifi sadece yenilginin getirdiği şiddetli apati ile izah edilebilirdi.

Esprinin boyutları Cemil Bayık’ın saklandığı mağaradan yaptığı izahlarla daha da gelişti: “Saldırıya her an başlayabiliriz, militanlarımızı zor tutuyoruz”. Sanki Kobane’de yenilenler, halklarını geride bırakıp korkup kaçanlar kendileri değilmiş gibi Türk devletine kabadayılık yapmaya güçlerinin yeteceğini zannettiler. Rezil olmanın acısı işte böyle bir şeydi.