olum ağlayacağım çok az kaldı

esma ile ilişkiye girdikten sonrada onunla hiç konusmayacaktım. bu şekilde onu mağdur durumda bırakıp beni anlamasını umacaktım. ama mustafayla olan yazışmalarını gördüğümü ona hiç söylemeyecektim. bu sayede emindim onun kendi kendini yiyeceğinden.

planımın diğer kısmı da benimle ilgiliydi. burada araya gireyim. beyler bu tip olaylar size fena tokatlar atar. ağlarsınız, sinirlenirsiniz kendinize hakim olamayıp etrafı dağıtmak dökmek istersiniz. kendinize zarar verirsiniz. ben mesela o gün parkta ağlarken ileride duran içini örümcek ağları kaplamıs yıllardır kullanılmadıgı belli olan bir simitci arabası tarzı bir şeyin üst kısmındaki cama yumruk atmıstım. cok fena kanamıstı o. ama acı yok raki modunda oldugum için fazla hissetmedim acıyı. tabi yaklasık yarım saat civarı elimdeki koca cam parçalarını cıkarmaya calıstım o biraz acıttı. hala sağ elimin baş parmağının gerisinde bir büyük 3 küçük iz bulunur. dikiş atılmadıgından dolayı. işte bu tip olaylar size belki çok zarar verir ama size çok şeylerde öğretir emin olun. yediğiniz tokatlar ve kazıklar size gerçek hayattan kesitler gösterir. kime ne kadar güveneceğinizi kimi ne kadar seveceğinizi kime ne kadar değer vereceğinizi anlarsınız.
benimle ilgili olan kısım buydu. artık ne derseniz deyin. benim hayata bakan pencerem tamamı ile değişmişti o gün. eski, çürümeye baslamıs, tahta, açarken kaparken cart curt ses cıkaran pencerem gitmiş yerine pimapen gibi sağlam güvenli bir pencere gelmişti.
kendi içimde rönesans yaşadım diyeyim daha açık bir ifade ile.
artık ilişkilerimde kendimi ön planda tutan birisi olacaktım. olmak zorundaydım.
şarkı: http://www.youtube.com/watch?v=bWWpHVoV66c