nefesim yetmiyor bir sigara daha yakıyorum 1x

söyleyeceğim çok şey var aslında. ama üşeniyorum. ve çok sıkıldım. önceleri acılarımı paylaşacak insan ararken etrafımda, şimdi kimseler soru sormasın istiyorum. sorduklarında ise yakınlık derecesine göre 'hayat' ya da 'gibtir et' diye cevap verip susuyorum. söyleyecek şeyim olmadığından değil, söyleyecek çok şeyim var aslında ama bugüne kadar anlattıklarım hiçbir işe yaramadığından konuşmak istemiyorum. duyarlılık istemiyorum, şefkat, acıma, yardım vb. de umurum da değil. istediğim tek şey sükunet. durmadan 'neyin var?' diye sorular soran bir insandan daha kötü tek şey geliyor aklıma. durmadan 'neyin var?' diyen birden fazla insan.. insanların bana yapacakları en büyük iyilik çenelerini kapalı tutup aptalca sorular sormaktan vazgeçmeleri. bana baktıklarında arkamızdaki duvarı gören insanlar istiyorum çevremde, hepsi bu..