küçük panikataklarımda bu başlığa geliyorum

şimdi ve çoğu zaman yaşadığım gibi bir heyacan, bana aslında, bir projeyle ilgili tüm aşamaları tamamlayıp sonucu toparlama aşamasına geldiğimde gereklidir. bu, tez yazarken olmuştu. teslim tarihinden önceki birkaç güne sığdırılan uzun aylar ve teoriler vardır. tutku gibi bir şey gelir, sizin yerinize parmaklarınızı harekete geçirir. işler gerçekten kolaylaşır. fakat çalışmanın herhangi bir başka aşamasında, bu heyecan oldukça yersiz, hatta zararlıdır. benim şu anda olduğum gibi, yeni ve farklı bir işin daha başındaysanız, bu heyecan kritik tehlikeler de arz eder. bıraktığınızı sandığınız hayal kurma alışkanlığınız, sizi olmayacak fantezilere sürükler. işin kendisinden çok, aromalarına yoğunlaşırsınız. aromalar aslında hayatın tadı değildir. hayatın sert ve tok bir tadı varken, aroma, gerçekten rahat hissedebildiğiniz anlarda ayrımsayacağınız bir lükstür. belki de böyle değil ve ben yanlış düşünüyorum. belki de bu kadar yanlış düşündüğüm için saçma telaşlar yaşıyorum. gerçekçi olmayan ideal beklentiler üzerinden kendimi yargılayıp bu ideal düzene göre girişimlerde bulunuyorum ve uygulamada sıçıyorum. işte bu son varsayım oldukça gerçekçi.