Odamdan çıktım. Ofisin içinde dolaşmaya başladım çalışanları izleyerek. Huzurları kaçardı genelde ben odamdan çıktığımda. Herkeste bi toparlanma farkederdim. işlerin nasıl gittiğini sorarak sırayla gidiyodum amacım nalanın masasıydı tabiki yine. Bi çalışanın masasının incin olduğunu gördüm. normalde çok sinirlendiğim bişeydi ama üzerimdeki siniri ondan çıkarmama da gerek yok diye düşünüp bi süre baktım. Zaten anlamıştı, fırça yemeye hazırlıyodu kendini.

- Toparla bunları hoş diil bu şekilde

Deyip devam ettim. Nalanı görmediğim her saniye zarar. Bunun için değmezdi bu zarara katlanmak.

Nalan’ın masasına ulaşmıştım artık. Ama nalan yoktu. Yan tarafta çalışan kıza,

-nalan hanım nerde

K: ebru hanım çağırdı onun odasında efendim

- Ne varmış

K: bilmiyorum gelir gelmez çağırdı hala dönmedi nalan
- Tamam

Sonra bi süre oradakilerle iş muhabbeti yapmaya devam ettim. Nerde bu kız ya. Gelse artık sıkıldım ben bunlardan. 10 dakika kadar daha bekledim. O esnada remzi yine bi bardak çayı tutuşturmuş gitmişti elime.

Nalan göründü karşıdan. Oh be nalanı görücem yine kız seni görmeden zaman geçmiyor sanki be gel artık.

Ama nalanda bi tuhaflık vardı. Yaklaştıkça belirginleşiyodu. Gözleri kıpkırmızı titriyodu yavru serçe gibi. Hastamı oldun nalan noldu yine sana. Yaklaşırken gözlerini sildi. Niye ağlıyo şimdi bu kız noldu lan. Kim üzdü dünyanın en muhteşem varlığını kim kıydı. Nalan geldi masasının önüne herkes hayretle bakıyodu. Gözlerim kararmıştı ama ofis dıbına koduğumun ofisi engelliyo yine beni.

- Noldu nalan hanım ağlıyosunuz?

Nalan o esnada hıçkırarak ağlamaya başladı elinden tuttum koltuğuna oturttum.

-sakin ol anlat noldu niye ağlıyosun?

O an kafamdan binbir senaryo kurdum. Aile mi hastalıkmı birisi taciz mi etti nedir neee? Nalan biraz nefesini topladı konuşmak için güç toplayıp,

+ ebru hanım…

Diyebildi. Ve tekrar hıçkırmaya devam etti. Ağlama be güzelim nolur ağlama. Gözlerinden düşen her damla sel olacak dünyada.