bir cin hikayesi

biraz seyrettik, büllüğümde hareketlenme oldu. o zaman ne bilecez. neyse, biraz sonra çekip gittiler. biz de indik aşağı. diğer çocuklar soruyorlar ne oldu, ne yaptınız falan. hiç bir şey söylemedik. dedikodu kötü bir şeydir.
neyse, bu olay üzerinden bir ay falan geçti. bu arada biz artık daha bir dikkat kesilmişiz bu ikisine. birbirlerini süzmeler, güya çaktırmadan gülümsemeler, fırsat buldukça ortamdan uzaklaşmalar falan. günler geçti, bizim bodyci elemanın tatili bitti, çekti gitti.
biz daha takılıyoruz oralarda. bir kaç gün sonra dedikodular yayılmaya başladı köyde: "ayşe'ye cin girmiş."
nasıl lan dedik biz çocuklar, tırstık. üzüldük de tabi, dünyalar tatlısı bir abla, taş maş ama o zamanlar onu abla olarak görüyorsun sadece. neyse, işte geceleri çığlık çığlığa uyanmalar, titreme nöbetleri falan. biz de duyar olduk bazı geceler kızın çığlıklarını. hocalar mocalar getirdiler. kız evinden çıkmaz oldu. nice sonra tatilimizin sonuna doğru sokakta görebildik kızı. başında yemeni, yüzü çökmüş, kardeşlerinin kollarında güçlükle ayakta duruyor. hava almaya çıkarmışlar.