yıkılmış mahvolmuş depresyonda insanlar

bende depresyondayım diyebilirim ama bunların sebebinin kız, arkadaş,veya ezilmek olduğunu zannetmiyorum. çünkü bunları her türlü elde edebilen bir insanım kendimi övmeye çalışmıyorum ama saçma geliyor her şey sıkıyor beni toplumdaki o sıradan düzen, insanların sıradan düşünceleri, eskiden böyle birisi değildim am peşinde koşardım, saçma düşüncelerim vardı kendimi topluma kazandırmaya çalışıyordum ama anladım ki hepsi basit bir kaç istekten ibaretmiş, boş hayallerle yaşayan arkadaşlarım oldu hep, ailem,kız arkadaşlarım basitti toplum aradığım tek şey benimle yarışabilecek bir insanda benimle aynı seviyede sıkılıyordum hayattan hala sıkılıyorum kendimi derslere verip beynimi oyalamaya çalıştım ama olmuyor onlarda çok basit hafızaya kolay atıyorum bilgileri, felsefeyle uğraşmaya başladım bu aralar farklı insanların gözünden hayata bakmaya çalışıyorum ama o kadar iticiler ki yani benim gözümden ciks yapmak, hatta yemek yemek bile saçma geliyor insanlara burada kendimi tam ifade edemedim hiç bir zaman edemeyeceğimi de biliyorum çünkü hiç bir insanın benim gerçek yüzümü görmeye dayanamaz biliyorum çünkü hayatlarını adadıkları her şeyi reddediyorum işte öyle bende yazayım dedim :d