bir yerden tamamlanır hep

uzun zamandır yazmamıştım pek içimden gelmemişti açıkçası, insanlarla görüşmeyide kestim o da içimden gelmiyor bu aralar. hastalığım tekrarladı vs. derken bunlarda bahanesi oldu zaten. günde 2 paket sigara, ot, alkol derken tekrarlamaması mucize olurdu aslında. ilaç kullanıyordum onuda bıraktım. okula da gitmiyorum. açmamam gereken telefonları açıp mesajlara cevap veriyorum beni eritip bitirdiğini bile bile. ne yapıyorum lan ben diye soruyorum kendime cevabı bulana kadar gün bitiyor. sonraki gün kaldığım yerden devam. bu döngü böyle devam sürekli. değerli olan herşeyimi ya kaybettim yada ben bir kenara fırlatıp attım. iyice taka sarıyor. aslında bundan zevk almaya başladım artık garip bir şekilde. dibe battıkça hoşuma gidiyor ve fazlasını istiyorum. kendimi yavaş yavaş yok etmek kadar daha cazip gelen başka bir his yok şuan. neredeydim, neler düşünüp ne hayaller kuruyordum. bir de şimdi ki hale bak. hayatın anlamı onda ne bulmak istediğinle alakalı diye düşünmüşümdür hep. bişeyleri bulmaya çalışmaktan yoruldum, sanırım ondan bu boşvermişlik. şuan bile boşvermesem ne olur ki zaten diye düşünüyorum. acınası ve bir o kadar komik.

bir cennet tarafından körleştirildim
göklerde yüksekte bir hayal alemi
sadece beni boğan bir rüya
hüzünün derinliklerinde, merak içinde

uyanmam gerek farkındayım ama yapamıyorum. yardıma ihtiyacım var. uyandırılmam gerek.