oyungezer

2011'den beri okuyor(d)um dergiyi. beni ben yapan, şu anki birikimlerimin başlamasını sağlayan dergiydi. öyle bir dergiydi ki, bilgisayarım olmamasına rağmen alır, reklamları dahil her tarafını okurdum. biraz da lise döneminden dolayı olsa gerek. derste sıkıldığımda akbaba gibi sıranın altından boynumu uzatır, boynum ağrıyarak okurdum dergiyi. oradaki incelemeyi okurken sanki birisi oyunu oynuyor ben de arkasından usulca onu oynayan kişiyi izliyordum.

ama şimdi bir şeyler çok yanlış. kadro neredeyse değişti, o eski bağımlılığı vermiyor. eskiden "aha tuğbek abi bunu çok sever" derdim, kaan alkın'ın incelemelerini okumaktan çok ama çok korkardım. ama eski derginin havası kalmadı. belki de internet yüzünden, bilmiyorum. ama yine de türkiye'ye ve bana çok şey kattığı aşikar.

ve unutmadan, dünya durur, oyungezer sevgili goyun dostlarım ;)