He bi de bunun yanında iç güzellik mevzusu var tabi. Çevrene güzel kavrdıbını kabul ettiremediğinde sığındığın limandır. ister yüzelsel deyin bana ister başka bişey ama doğrusu bu. Bizim esas iç güzellikten anladığımız karşındaki kadınla yada erkekle düşüncelerinin uyuşması, anlaşabilmen kısacası muhabbet edebilmen sıkılmadan. Geri kalan kısımla çok ilgilenildiği bana hep yalan gelmiştir. Bir kadınla karşılıklı oturup konuşun. Yada bırakın karşılıklıyı sadece internetten tanıştığınız biriyle uzun uzun sohbet etmenizin sonucunda da bazı duygular hissedebilmenizi anlıyorum. Çünkü sizi onda çeken şey sadece anlaşmanız.

insana güzel gelen şey zihninde onu konumlandırdığı yer sadece kısacası. Birine ulaşamazsanız, ulaşılmaz olduğu kadar zirvededir güzelliği sizin için. O yüzden platonik aşıklar bu kadar takıntı yapar ve belki de hayatları boyunca unutamazlar, her fırsatta söylerler.

Yarım kalan herşey güzeldir bide. Sadece yarım kaldığı için ama. Yarım kaldıysa sonu yoktur ve sonsuzluk bu dünyada en erişilmez en muhteşem duygudur belkide. Hani şöyle düşünün yükseğe çıkıp bi anda alçalan lunapark oyuncaklarınasınız ve alçalırken siz boşluk, yani sonsuzluk hissini yaşarsınız bedeninizde. işte güzelin bizde adrenalin salgılaması da bundandır bence.

Hepimizin bir güzeli var. Kim olursak olalım, ne olursak olalım, nerede veya hangi çevrede olursak olalım, kabul gören veya görmeyen bi güzelimiz var hepimizin. O zihnimizde erişilmez varlık. Erişsek kaybolacak hayal, işte bu yüzden cesaret edemiyoruz belki de hamle yapmaya. Kavuşursak biter korkusudur bu. Kazanırken kaybetme korkusu.

Sahi benim yusuf’um, güzelim kim?