yalnızlık nedir lan ciddi ciddi cevap verin

Babamı çok erken kaybettim. Özleyecek kadar bile tanıyamadan gitti. Ben de idealimde sığınabileceğim bi baba figürü yarattım kendime –gerçi her babası erken ölmüş kadın yapar bunu–. Sonra hayatımın en zor döneminde biri geldi. O kadar güvenilirdi ki o varken bi babaya ihtiyacım yoktu. Tanımadığım bi erkeğin bıraktığı boşluğu tanımadığım bi başka erkek doldurdu. ben ona duyduğum sonsuz güveni aşk sandım, o da benim zavallılığımın ona verdiği kaçınılmaz iktidarı. O zaman hayattan birlikte aldığımız borcu yalnız başıma ben ödüyorum şimdi. Sadece bir sevgili, bi dost, bi baba değil, yeni hayatımı üzerine kurduğum temeli kaybettim. Eskiden bu başlıkta yazılanları okur ağlardık birlikte. Ama mutluyduk. Öyle bir geçer zaman ki izleyen genç kız gibi okurduk, başkasına üzülmenin verdiği huzur veren gözyaşlarıyla. artık yalnızlık uzaktan bakılır bir şey değil benim için, soyutluktan çıktı. her yeri kaplayan yapış yapış bir şey. ne kadar uğraşsam da gözyaşlarımla temizleyemediğim..