dünya yarranı soktu bana iflah olamam artık

beyler gib gibi bir hayatı olan, acıdan başka duygu tanımayan biriyim.

ailem yok benim bir sürü şey yaşadım onlarla, arkadaşım zaten yok.

hayatın tokadını yemişim yiyeceğim kadar anlayacağınız ama 2 gün önce olan olay kadar ağır bir kazık yemedim.

hiç bu kadar ölmek istediğimi hatırlamıyorum

sevdiğim kız vardı

tek aşık olduğum kız

ömrümde herşeyim olacaktı o benim

yaklaşık bir yıl önce mektup yazmıştım ona isimsiz

14 sayfa edebiyat fışkıran bir eser

aradan 1 yıl geçti

2 gün önce başkasıyla çıktığını öğrendim (çıkmak ne demek oluyorsa artık amk :( )

daha da koyanı çıktığı tipin 150 olması ve tek özelliğinin mavi gözlü olması (ulan ben boyum kısa diye üzülürdüm adamın boyu bildiğiniz omzumdan aşasına geliyor)

daha da kötüsü

2 gün önce öğrendikten sonra ilk olarak kahkahalara boğuldum gözlerimden yaş akana kadar güldüm yarım saat

delirmiştim

eve geldim ve yıkıldım

insanlıktan çıkarcasına ağladım

başıma ne tak geldiyse akşam ateşim çıktı sonra kendiliğinden ter bastı ardından yine üşüme...

su ise günde bir kere içebiliyorum

1 gündür ağzıma lokma koymadım

duyduğumdan beri uyumadım

onları el ele bile gördüm

şu an bunu yazmam beni şaşırtıyor

ağlamaktan hislerim uyuştu yabancılaştım hayata

hiç birşey beni bağlayamıyor

her şey bana ızdırap geliyor

http://www.youtube.com/watch?v=exKLbNtwwr4

gecemi balkondan aşağı sigara içerek bakıyorum

mide bulantılı halsiz bir üşüyüp bir terleyip yüzüm göz yaşlarıyla ıslak...