ceren babasını bu kadar sık soruşumdan şüphelenmişti ki akşam telefonum amansızca titredi.

c.b(cerenin babası:haşmet):biraderim benim kıza soruyomuşsun beni müsait misin sende bir tavla atalım
ben:tabi haşmetcim gel buyur.

15 dakika geçtikten sonra kapı çaldı. normalde zil sesi kafamın içinde yankı yapar sinirlenirdim fakat haşmetin gelişi beni neşelendirmişti. o ana kadar haşmete karşı bastırdığım duygular açığa çıkıyordu. haşmet içeri girdi demledik çayımızı çay içiyoruz tavla atıyoruz.

haşet:nesine atalım biraderim tavlayı?
ben:(şakacı bir tavırla) zütüne atalım haşmet
haşmet:(umarsız bir tavırla)tamamdır ama kazanırsam darmadağın ederim.

bu iş beklediğimden de kolay olmuştu. haşmet 2 mars bir düzle beni yenmiş ve gözleri bana dikmişti. ben ise istemsizce görüntüsü vererek aslında büyük bir heyecanla pantolonumu ve önünde yuvarlak ekgib olmayan beyaz kilodumu çıkarmıştım. haşmetin oğlanı ağzımla kaldırdım. gerçekten de adına yaraşır bir şekilde haşmetli bir yannanı vardı.

ben:haşmet buna johnny diyebilir miyim?
haşmet:fazla tatava yapma kremle zütü geliyorum.

haşmet haşmetli yannanı ile zütümü katmer katmer etmiş beni darmaduman etmişti. daha sonra ise göğüs kıllarıma boşalıp pantolonun giydi çıktı evden.
1 hafta boyunca zütümdeki acı ile haşmete olan özlemim artıyordu. fakat olmaması gereken bir şekilde çaycı remzi bile bana cazip geliyordu artık. değişmiştim. değişime inanmayan ben bile değişmiştim. üstelik bundan kurtulmayacağımı bilerek ışıklı zannettiğim karanlık yoldan ilerleyerek. bunu da haşmet ve haşmetli yannanına borçluydum. o günden sonra 3 yıl geçti bütün ankara üstümden geçmişti. her seferinde daha çok karanlığa batıyordum ve artık tam anlamıyla bir oğlandım. ceren okulunu bitirdi ve evlendi. kocası ile bile ben cerenim diyip gelinlik giyip gerdeğe girdim. şükür ki biraz salaktı birşey anlamadı. hikayemi burda noktalıyor saygılarımı sunuyorum.

bizhamidinpicimiyiz-ılık ve katmer zütlü muallak