Ofise girdim. Standart biçimde çay işareti yaparak. Nalan nerdeydi lan bugün göremedim. Asansöre binerken de karşılaşmadık kızı da tiksinidrdin kendinden amk. Odama girdim kapıyı kapattım. Çayım kahvaltım geldi 15 dk sonra. Yine dandik bi ekonomi kanalı açık. Laptopun kapağını kaldırdım açma düğmesine dokundum. Ekranda saçma sapan renkler ve çatlak izi belirdi. Ooof bilgisayarsız kaldık yine. Tabletten gazete okumaya başladım. Ulan ülke hep mi taktan olur yoksa gazeteciler mi taktan yoksa hep beraber lağım ve onu oluşturan içindekiler miyiz? Sanırım üçüncüsü…

Sekreterden anlaşmalı servisi çağırmasını bu arada da bana kullanacağım bi bilgisayar ayarlamalarını isteyip telefonu kapadım. Şimdi gibtiret bilgisayarı da nalan nerde lan hala gelmedi mi bu kız gelse kesin fark ederdim. Hastamı acaba. Ya da geldi de yerinde mi oturuyor bi sorun mu var n’oldu. Odamdan çıktım sanki ofiste sıkılmışta çalışanlarla sohbet etmeye çıkmışım gibi hepsine sırayla selam verip hal hatır soruyodum. Sıra nalanın oturduğu bölmeye geldiğinde farkettim onu yine muhteşem giyinmişti pembelere bürünmüş ama ne bürünme sanki pembe rengi bu kızı daha alımlı yapsın diye yaratılmış.