olum ağlayacağım çok az kaldı

derken karne günü gelmişti. yaz tatiline girecektik. esmamında benden hep istediği gibi teşekkür almıstım. ama esma yoktu yanımda orası ayrı.
tatile girmiştik. zihnen gelişirken fiziğim kötüleşiyordu. züt göbek bağımsızlıgı ilan ediyordu.
kararımı vermiştim. esmanın karsısına yeniden cıkacaktım. ve en iyi şekilde..
bu yüzden spor yapmam gerekiyordu. kilolardan kurtulmam lazımdı.
beyler istanbulda olsam falan cıkar sabah kosardım ordan oraya. ama bizim burda durum farklı
yaşadıgım il yobaz cahil sıradan aşığı insan dolu. sabah cık kosuya ne yapıyor bu deli derler.
özürlü gibi bakarlar sana. bu yüzden geceleri kosacaktım. sokaklarda zaten bu şehirde çarşının bazı bölümleri hariç
en geç 03 00 gibi boşalır kediden köpekten baska canlı göremezsiniz. ısıklar bile kapalı olur. aq tavukları.
bu arada işe başlamıstım beyler. ailem hiç bir zaman o kadar rahat değildi maddi yönden. ben her yaz calısırdım zaten.
suana kadar sanayi de araba ve traktör tamirciliğinde calıstım dayımın yanında. ( haftalık 20 lira)
amcamın yanında inşaatta kalıpcılık yaptım ( haftalık 60 lira )
tavsiyem akrabanın yanında calısmayın. işte bu paralara inşaatlarda sanayide rezil olursunuz. insan oldugunuzu unutursunuz.
ve o yazda. tanımadıgım bir ustanın yanında işe girmiştim
zeynel usta. tam bir oç. sadece ona küfür edecek olsam burda.4-5 sayfa edebilirim.
zeynel usta. oç da olsa işinde iyiydi. asma tavan, alçı, boya ne tak varsa yapabiliyordu. tabi bende yanında calıstıgım için
hepsini bende öğrenmek zorundaydım. günlük 20 lira alıyordum.
sabah saat 07:30 gibi iş başı yapar. aksam 20.00 da evime gelirdim yorgunlugumu atıp duş alıp yemek yerdim birazda
tv izledim derken. saatt gece yarısı oluyordu zaten. sonra da spor.