olum ağlayacağım çok az kaldı

bi çeşme buldum elimi yüzümü yıkadım kendime geleyim diye. nafile.. sonra koşarak kafeye gittim. önüne vardıgımda ise kendimle çeliştim.
beyin git diyordu gir içeri. ayaklarım ise adım atmıyordu ikilemde kaldım. gözümden bir damla daha yaş aktı. sonra kafenin kapısından esma belirdi.
inanın beyler ne dediğini duyamadım.
hani böyle sağlam bi yumruk yersinizde kulagınız cınlar. zaman durmus gibi olur. acıyı ilk basta hissetmezsiniz. işte öyle bi durumdaydım
sadece yaşlı gözlerim gel işaretini görüyordu esmanın
sildim koluma gözyasımı. girdim arkasından kafeye. benden önce kahve mi sıcak cikolata mı ney söylemiş o masadaydı. karsısına oturdum.
yanımdaki garson eğildi. bana doğru.
adam sipariş istiyor. acamadım ağzımı ulan gibeyim böyle caresizliği. bakın burdan yazıyorum gerçekten aşık olacak zütünüz varsa. bu durumlar hiç basınıza
gelmicek sanmayın beyler. sanırım esma benim yerime bir şeyler söyledide gitti. garson.
gözlerim esmanın ağzına odaklı. dökülecek kelimelere çölde kalmıs gibi hasretim. kana kana anlamaya calısacagım. o cümleleri.
derken esma konustu