film gibi yaşamak

evet film gibi hayat. çokmu olanaksız geldi kulağına? cesaret edemiceğin bi ütopya bu senin için. ama ben bunun hayalini çocukluğumdan beri kurdum benim için bi oluş sebebi. bazı şeylerin farkına varmak ve sınırları aşıp hayatı başkalarının kurduğu bi piste göre değilde kendi benliğine ve içindeki seslere göre şekillendirmek bence zor olarak gösterilmemeliydi bize. herkesin mutluluğu başkadır kimisi için zordur kimisi için kolay kimisi için imkansız kimisi için bi kıvılcıma bakar. zor insanlar mutluluğu küçük şeylerde aramazlar. sokulduğumuz kalıplara göre bu şekillenir ve benlik denilen şey orda çıkar ortaya. ergenlikten yaşlılığa o size verilen kurallar hakim olur ama bunu yıkıcaz artık gözümüzün gördüğünden yükseklerinde olduğunu farkedince işte ozaman var olucaz aslında. o kadar insan gelip geçti şu dünyadan hepsi var oldumu? sanmıyorum. hayatın size verdiği çizgilerin dışına çıkmadıysanız o yolda yürüyen insanlardan farkınız olmadıysa var olmak yada olmamak neye yarar ki şu yaşıyacağımız kısacık ömrü insanlara tanıtmak diğer insanlardan(sıradan) bi adım öne çıkmayı kim istemezdi ?
biz özenti hayat değil özenilcek hayatların peşindeyiz. milyonların hayalini kurduğu şeyleri yaşayıp yinede insanlığını kaybetmeden hem güzel hatırlanmak kısacık hayatta. hemde çevreme dünyaya örnek olmak için yazdım bunu. filmlerden özenipte bi yola çıkanlarda farkı değiller onlarda karda gördükleri ayak izlerinin peşindeler. özentilik bizim işimiz değil. özentilik bu taktan sistemin kendi aklı olmadığına inandırdığı insanların birilerinin yaşadıklarını taklit etme çabasıdır. bunu öğrendim ben kısa ve harikaların başlangıcı olan hayatımda. herkes koyunluktan çıksın ve iplerini eline alsın. 2 bine hayatını idame ettirmek ve çocuk yapmak gibi idealler peşinde koşmak ne kadar bi hedef olabilir ki? bu bi hayal değil kurtuluştur sadece. herkes fark yaratamaz ama herkes farklıdır aslında önemli olan o farkını kaybetmeden sergilemen hissettirmen ve başarmandır bunu unutma ve farkına var.