1. 1.
    0
    bitkinim, bitkinsin
    saçlar ağarır ümitlerle beraber
    insanın evi olması
    büyülenmiş gibisin.

    satırlarda soldu yüzün
    kalabalık evlerde eğreti
    üzgünüm, üzgünsün
    mumlar eridi.

    sokaklar, eğlenceler uzakta
    farkında bile değilsin
    hasadını esirgeyen toprakta
    bitkinim, bitkinsin.

    çökmüş siperlerden kurtulan yorgun
    askerleri düşün
    yeraltında saatler
    yııları ömrümüzün

    bilmezden gelsek de
    gün sönmeye başladı
    seneler eriyor cenkte
    yaşamaya vakit kalacak mı?

    diyelim kurtardık hayatı
    ya ansızın yalnızsak
    ya külçeleşir de ayaklar
    yürüyemez olursak?

    yahut askerleri düşün
    tam çıkmışlar siperden
    bakıyorsun
    pusudaki tepelerden bir kurşun.

    behçet necatigil.
    ···
   tümünü göster