arabamı park edip hızlıca eve gitmekti aklımdan tek geçen. ben ne kadar hızlı olmaya çalışıyosan hayat o kadar yavaş akıyodu nedense son günlerde. apartman kapısının iğrenç gıcırtısına söverek kapıdan girdim. asansöre görecektim ki " abi aidatı unuttun bu ay hatırlatayım dedim kusura bakma" diye seslendi apartman görevlisi. elimi cebime attım cüzdanı çıkardım. hiç bozuk param yoktu. acele etmeliydim. aradan 100 lira çıkarıp uzattım. üstünü ve makbuzu posta kutusuna atarsın diyerek asansöre binecektim ki asansörü başka kattan çağırdılar. koşarak çıktım merdivenlerden. bu sigaranın da amk. iyice nefes nefese kaldım artık. kapıya ulaştığımda soluklanırken anahtarımı çıkardım. o esnada kızı da rahatsız etmeme fikriyle zile basmak geldi. zile bastım ses seda çıkmadı başka evden. biraz daha bekledim. belki de uyuyodu. anahtarımı çıkardım sessizce içeri girdim.