olum ağlayacağım çok az kaldı

git zaman gel zaman. kız dikkatimi çekti hafif bi hoslantı falan derken hiç hissetmediğim duygular hissetmeye basladım. aşk kelimesini sevmem ama aşk denen buydu herhalde. nasıl desem beyler söyle 2 ay falan rahat geçmişti. ben uzaktan uzaktan seviyordum kızı. belkide kızın benim varlıgımdan haberim bile yoktu. yediğim yemekten tat alamaz oldum o 2 ayda. cogu kez yiyemedim. ne dısarı cıkasım geliyordu ne acıp pcyi bir şeyler yapasım. cok soguktum beyler. arkadaşlarım da fark etmişti bende ki durgunluğu ama söyleyemezdim ben beyler çekinirdim hep böyle şeylerden. muhabbetin dibine vururken, gözlerim sürekli uzağa dalıyordu boş boş anlamsızca bakıyordum. muhabbetlere hiç dahil olamıyordum.
zaman böyle akarken yine bir sabah servise bindim. esma bir arka koltukta arkadaşı ile muhabbet ediyordu onları dinliyordum. cok tanıdık şeyler konusuyorlardı tanıdık isimler bildiğim olaylar. derken okula geldik servis durdu tam kalkacagım anda bir ses duydum. ses benden bahsediyor bana sesleniyordu.
-ucan pempe bey, umarım anlattıgım şeylerden kimseye bahsetmezsiniz :) :)