üniversiteye geçen liselilerin yaptıkları

ben en çok elini nereye koyacaklarını şaşırmalarını severdim. biz de geçtik elbet o yollardan ama hatırlayın bir bak gerçekten komiktir. fakültenin girişine gelir ilk gün acemi kardeşimiz. kartı okuturken bir heyecan, sokacak bir yuva arar ama sadece otobüs bileti gibi okutup geçeceğini düşünemez. heyecandan. sonra fakültesine doğru yürümeye başlar. havalı görünme hevesi ister istemez vardır. ne kadar rahat olursan ol. o el bir yerde durmalı. sağ cebime sağ elimi sokayım. solu sallayım. ya da dur ikisini de sokayım amerikan filmlerideki badass çocuk gibi görünsün. ya da rahat görüneyim kollarımı savura savura yürüyeyim. yere bakmayım, ileri bakayım hızlı ve kendinden emin adımlarla nereye gittiğimi bilmesem de yürüyeyim. fakültenin etrafındaki kıdemliler şakalaşırken, kızların yanında arkadaşları vardır diye korkarak kimseyi kesmeden direk olarak sınıfı bulmaya çabalayım. şimdi nereye oturacağız, kesin çok güzel bir kızın yanına oturacağım kararlıyım diyip, en arkadaki barzonun yanına oturayım falan. bunlar gerçekten liselilerin geçiş zamanları.

sevgi ile.