ben mikiteryan korkunçlu hikayemi anlatıyorum

ertesi günün sabahı herkes nasıl duğunu sordu, çünkü bunu olabilmesi mümkün değildi. bulut o yoldan defalarca kez geçmişti. ben cevaplayacak durunda olmadığım için kuzenim anlattı olanları. işte beyler, olanlardn sonra ilk kurbanımızı vermiştik, buluttu, evet bulut bi kurbandı.. bile bile ölüme koşan bi kurban. sonra dayınlar kafamızın dağılması için köyümüze yakın olan bi gölde mangala zütürmek istedi bizi. her ne kadar gidebilecek durumda olmadığımı, gitmek istemediğimi smylesem de zorla ikna ettiler beni. özellikle kuzenimin değik de benim üzerime düşüyolardı bu olaydan sonra, çünkü o benim kadar etkilenmemişti ama ben etkilenmiştim. sonra hazırlandık ve mangal için göle doğru yola koyulduk. göle vardık ve sofrayı, mangalı kurduk. fakat bwn hala kendimde değildim. hala gözümün önüne bulutun gözleriyle odaklandığı yer geliyordu. sonra birden beynim şimşek çaktı. bulutun odaklandığı yer.. o anı tekrar gözümün önüne getirdim ve bulutun nereye baktığını hatırlamaya çalıştım.. evet bulut komşumuzun eski, kullanılmayan ahırına odaklanmıştı. o ahır yıllarca kullanılmıyodu ve yıkık dökük bi yerdi. hiç oraya girmemiştim, zaten öyke yerlerden pek hoşlanmam, korkarım hatta. bunu mangaldan hemen sonra kuzenime anlatmam gerektiğine karar verdim..