ben mikiteryan korkunçlu hikayemi anlatıyorum

o an kalakaldım öylece. sadece vulutun havaya sıçrayışını ve yere düşüşünü izledim. dedemlere ne diyeceği düşündüm. bulutun önemini, çok şey düşündüm o an. o küçük zamanda çok şey geçti aklımdan. sonra kuzenimin bağırışı uyandırdı beni, hemen bulutun yanına koştuk. yerde gözü yarı açık bi şekilde yatıyordu ama hiç kırpmadan, yine bir şeye odaklanmıştı. sonra hemen dedemler ve diğer köylüler geldi kazanın sesine. ablam, küçük kuzenim ağladı bulutu öyle görünce. daha sonra gece çayıra gömdük bulutu, ben gömdüm onu. eve gittik ce hayatımı değiştirecek olan o geceyi hiç unutamucaktı ben. bu anlamsız, saçma olayın anldıbını kavradığımda, her şey değişecekti o gün. gece yattım ve sabah kadar ağladım. abarttığımı sanabilirsiniz ama hayır beyler abartmıyorum, çok önemliydi benim için bulut. benim konuşamayan halim, ruhum gibiydi sanki. o da dışarıdan sakin görünürdü fakat onu tanıyanlar, bilenler öyle olmadığını bilirdi; başta ben olmak üzere...