insanlığın sonuna tanıklık ettim

mahir abinin öz kızı tarafından canlı canlı yenmesini izlemeye devam ediyorduk ki karşı daireden bir el silah sesi geldi. korkudan ve heyecandan ne yapacağını şaşırmış olan biz yapabileceğimiz en mantıklı şeyi yapmaya karar verdik;kaçtık ordan. merdivenleri üçer beşer indik ve bir dakikadan az bi süre sonra zemin kata ulaştık. hava henüz aydınlanmamıştı fakat apartman kapısının camından, kaçışan insanları görmek mümkündü. hemen çıkıp kalabalığa karışmayı planlıyorduk.tam kolumu kapı kilidine uzattığım anda, bakkal hüseyin abi tanınmaz haldeki yüzü ve kançanağı gözleriyle önümüzde belirdi. kendisini boynundan hiç çıkarmadığı kolyesinden tanımıştık. camın ardından bize öylece bakıyordu.bir-iki saniye bakıştıktan sonra kaçışan insanların, hüseyin abiye aldırmadığını farkettim. ayakta duran ve hareket eden bir cesedin yanından öylece yürüyüp gidiyor gibi görünüyorlardı.