abim benim yüzümden intihar etti

tak kokan bataklığımda nihayet gül açtı. ironiye bak işe giderken uçarak gidiyorum sevgime karşılık bulduğum ay parçasının yanına gidiyorum sivrisinek tenine dokunduğu zaman sineği kıskanıyorum şu gibtiğimin hayatında ilk defa kendimde hissediyorum. Abimle çalışmaya eş zamanlı devam ediyoruz tabii babamın işten aldığı tazminatla ancak 15 gün geçinebildik. Anneme-babamı yalnız başlarına bıraksaydık çok daha iyi bir hayatımız olurdu kesinlikle benim hukuk fakültesi bitti sonunda kala-geçe okul gibimde değildi benim şevvali sevene kadar onunla iyileşiyordu yaralarım onunla geçirdiğim vakit soyutlanıyordum acılardan(okula erken yazıldım ilkokula) seviyordu oda beni tüm kalbiyle abime dedim abi dedim böyle böyle ben bu kızla ciddi düşünüyorum onun için bitirdim okulu falan dedim.(hatta stajerlik için avukat bürolarına bile başvurmuştum)abim yıkıldı tek kelimeyle ya gidersin dedi tek başına bir hayat kurarsın orda ya da yanımda kalırsın aslanlar gibi beraber savaşırız. ikisi aynı anda olmaz aslanım dedi. Eğer yeni hayat kuracaksan bizi unutacaksın ağırlıklarından kurtulacaksın dedi. Yada burda benimle kalıp beni yüzüstü bırakmayacaksın dedi. Seçim yapmaya zorladı beni ya en zor durumda bile elimi tutan ağladığım köşellerde yanıma gelip sırtımı sıvazlayan hiç bir kere bile beni yüzüstü bırakmamış abimi. Yada sevmeye kıyamadığım dünyadaki cehennemi unutturan cennet bahçem ay parçamı seçecektim. Ve seçimimi yaptım