sizden başkasına inanmam

Beyler yazdığım bi yazıyı sizinle paylaşmak istiyorum. Yakın arkadaşlarım okuduğunda çok iyi falan dediler. inanamadım. siz adamsınız güveniyorum :

Bazen yalnız hisseder ya insan. Belki de bazen değildir bilmiyorum. Ben öylelerindenim mesela. Hep yalnız hissediyorum. Bunu istiyorum. Seviyorum da aslında. insan yalnız hissettikçe güçlenirmiş, acı çektikçe, sevdiklerini kaybettikçe... Güçlüyüm bu yüzden bende. Şiir yazmıyorum sanki şuan. Farkında değilim ne yaptığımın. Sahi ben buraya nasıl geldim ? En son şiir dinliyordum ve kendimi bunu yazdığımın farkında olmadığımın farkına vardım. Komik bi cümle oldu. Ama güçlü insanlar gülmemeli mi ? Bu hep böyle mi olur ya da ? Ben gülmeli miyim ? Yoksa ağlamalı mı ? Ama insan ağlamamalı bence. En azından yaşıyoruz buna gülmeliyiz. Veya da yalnız hissetmenin güzel bişey olduğuna. Yalnızsın sonuçta. Kimse umrunda değil. Umrumda değil yani. Sahi sen iyi ki hatırlattın bana. Şiire diyorum. iyi ki hatırlattın. Çünkü ben ne saçmalıyorum şuan ? Bitmişti şiir. Bende bitirmeliydim yazımı. Kendimle birlikte...