bu hikayede ağlıcaksınız piçler

-pide yaptırmışlar bide ayranla beraber dağıtıyolar birde utanmadan bana uzatıp bunu ye diyorlar. hangisi biliyoduki daha 2 gün önceki akşam yemeğimizde o sevapmış diye dağıttıkları pidelerden üstüne toprak örtülü annemin sofraya gel dediğinde hazırladığıyla aynı şey olduğunu.. ama artık gücüm kalmadı ağlamaya bağırmaya sinirlenip küfretmeye sürekli yaktığım sigaraların dumanları gözlerimin içine içine geliyordu öksürdüm kustum ve artık tükendi sandığım son bir kaç damla göz yaşı gözlerimden düşerken kardeşimi gördüm o benden daha küçüktü daha zor durumdaydı benden daha çok üzülüyormuş gibi hissettim bi sigarada ona uzattım hiç birşey konuşmadan oturduk saatlerce cenaze dağıldıktan sonra teyzem ve kocası bizi arabaya bindirdi kendi evlerine zütürdüler ve bir süre orda kalmamız gerektiğini söylediler. sanki başka bir şansımız varmış gibi...