erkekler de aldatılır

şimdi dönelim tekrar geçmişe, asıl olaylara...

dediğim gibi derman kalmadı, evine falan da bırakamadım zaten.o günler öyle geçti.o dönemde sürekli böyle geçiyordu zaman.bu sırada dershane çıkışı çalışabilmemiz için babam da açık bir kapı bırakmıştı bize. fakültenin kütüphanesinde çalışabileceğimizi söylemişti, birkaç gün gittik ama çalışamadık tabi. kafa başka yerlerde...

babamın odasına gidip bir saat kadar oturup sohbet ediyorduk mesai aralığında. babam çok seviyordu betül'ü.betül ara ara baskın olmaya çabalamamdan, kısıtlamalarımdan hayıflanıyordu babama. babam da kızın yanında kızıyordu tabi bana. dışarıdan baksanız betül'ü kızı, beni de dış kapının mandalı sanarsınız.o kadar değer-kıymet veriyordu betül'e ki babam da çalışkan insanı çok sever, hatta tapar desem yeridir...