bang bang

nancy sinatra'ya ait 1966 çıkış yıllı "how does that grab you?" albümünden hüzünlü bir şarkı, kill bill'e de cuk oturmuştur. şarkıda bakılırsa kalbi kırık bir kadın var çünkü çocuğun biri onu terketmiş. aslında şarkıdaki her şey sembolik, mesela çocuğu ele alalım, aslında o bu yanlış mutluluğun cazibesini simgeliyor ve bu neden kızın en başta 6 yaşında olduğunu da ispatlıyor, 6 ile aslında bitmemiş bir eylem gösteriliyor yani imperfect denilen bir durum söz konusu. şarkı, başlangıcında aslında bu yanlış mutluluğunun cezbediciliğinin ilk bakıştaki masumluğunu açıklayan bir oyun ile başlıyor. bulunmuş olunan mutluluğun gerçek olduğu savunuluyor ancak anlıyoruz ki o hep yalandı. ve böylece çocuk, yani ilk bakışta güzel gelen yanlış mutluluk "shot her down." yani onu vuruyor. ikinci dizede ise terkeden çocuk sembolik anlamda kötülüğü temsil ediyor, bu duygular tarafından "vurulduğunu" hatırlatsa da bu sahte mutluluk ana karakterimizi bütünüyle ele geçiriyor. sonraki dizede ise kilise çanlarının sadece onun için çaldığını söylüyor. insanların bu kısmı ana karakteri damadın terkettiği şeklinde yorumlaması gerçekten hoş ancak ben farklı düşünüyorum. çünkü kilise çanları bazen insan öldüğünde, cenazende çalar. düşündüğüm şu, ana karakter şarkıda ölüyor ve en sonunda hayatı boyunca yaşadığı bu yalan mutluluğu farkediyor. ve bu ölümde "yalan söylemek için zaman kazanma" adına teselli edici hiçbir ses yok. ("take the time to lie" dizelerini hatırlayınız.) ve bütün bunlardan sonra karakterimiz bir kez daha "shot down" yani vuruluyor.