1. 1.
    +3 -2
    gidip çöp atamıyorum, yanımdan geçen otobüstekilerin beni sezdiğini hissediyorum.
    Otobüste hiç rahat değilim. Bileti basarken sanki tüm gözler beni yiyor.
    Kızlarla hiç iletişimim yok, göz göze gelemiyorum.Çok kasıyorum kendimi.
    Lisedeyken de tahtaya bir türlü kalkamazdım, kalktığımda gözlerimi sürekli sakınırdım arkadaşlarımından.
    Lisede sıra sıra içeriye geçerdik o kadar öğrencinin önünde içeriye geçerken kendimi kaybederdim resmen.
    Hiçbir sosyal aktivite ye katılmadım.

    Sürekli insanlardan kaçtım, yıllarca oturduğum şehirde 18-19 yaşında otobüsleri öğrenmeye başlamıştım. Sürekli evde bilgisayar başında yıllarımı harcıyordum.

    Dışarıyı çıktığımda kendimde değilim, gözlerim dalgın, insanların suratına bakamıyorum. Hiçbir işe giremiyorum, girdiğim her işi batırıyorum.

    Bendeki sosyal fobi falan değil, başka birşey. Dünyaya,dışarıya adapte olamıyorum. Beynim sürekli birşeyle meşgul ve bundan kurtulamadığım için dışarıdaki uyaranları dikkatle değerlendiremiyor beynim.

    Ne yapmam gerekir bilmiyorum. Benim durumumda olan var mı hiç?

    Yalnız değilsiniz.
    ···
   tümünü göster