atatürk ekber ulan

iZiNDE

Her dünya! Yeryüzü! Sarsıldı, yarın, çök,
Neysen bugün göster: Delin, boşan , gök!
Kendini yere çal, parçalanan tarih!
Ey Timur, Atilla, Yıldırım, Fatih;
Alparslan, iskender, Cengiz, Napolyon!
Ey evvelce ölen yüzlerce milyon!
Kafi değil gökten muhayyel tavaf:
Kalkın mezarlardan, toplanın saf saf;
Doğrulun: Gelen bir eşsiz kahraman,
Doğrulun: Geliyor en büyük insan...
• **
...
• **
Kaç yıldır Türkçe'ydi Tanrının dili;
insana ne ilah ne sevgili
Ne de ana-baba aratıyordu;
Her an yaratıyor, yaratıyordu.
Birlikte gönüller ona imanda,
O ateş yanar da her damla kanda,
Yolumuzda öncü, ışık hızdı O,
Elimizden tutan babamızdı O,
Ana şefkatiyle seven ilk erdi;
Damarlarda kandı, gözlerde ferdi,
Tekti, hepimiz, bizdendi, bizdi,
O bizim her şeyimiz...
Ecel, alacak ecel; ne yüzle kıydı
Fani olmasaydı, o da Tanrıydı:
Gerçi et-kemikti onun da dışı
Ama semalara denkti bakışı
Saçları alevdi, ruhu alevdi,
Bütün dünya onu tanıyıp sevdi,
Dünya baştan başa ona hayrandı.
O eşi bir daha gelmez insandı
On bin yıldan beri aranan sancak...
Bir-iki çocuğu nihayet beş-on;
Biz şimdi öksüz on yedi milyon.
• **
O gitti, Türklük var; Türklük; Türklük var!
Ruhumuzda inan, gözümde yaş,
Acından tek kalbimiz, ödevde tek baş;
Milyonlarca adım, tek hedef, tek iz;
Onun davasının iradesiyiz.