atatürk ekber ulan

Millet adın zikredelim bir kere;
Vâcip oldur cümle işte Türklere.
Şevk ile Türküm dese bir dem lisan,
Dökülür cümle hüzün misli hazan
ismi pâkin pak olur zikreyleyen,
Her murada erişir Türküm diyen
Mağra devri anda evler var idi,
Türk yetişkin, başkalar barbar idi.
Hak Teala çün yarattı Türk’ü ilk
Dedi, ‘Üç kıta da olsun ona mülk.’
Mustafa nurunu alnına koydu,
‘Bil! Kemal’in nurudur, ol nur!’ dedi.”
Ger dilesiz, bulasız oddan necat,
Mustafa-yı ba-Kemal’e essalat!”
Ol Zübeyde, Mustafâ’nın ânesi
Ol sedeften doğdu ol dürdânesi!
Gün gelip oldu Rızâ’dan hâmile
Vakt erişti hafta ve eyyâm ile.
Mustafa’nın gelmesi oldu yakin,
Çok alâmetler belirdi gelmeden.
Der Zübeyde çünkü vakt oldu tamam,
Kim vücude gele ol hayrülenam.
Geçti böyle, nice ay nice sene
Vakt erişti bin sekiz yüz ciksene.
Merhaba ey canı canan merhaba,
Merhaba ey derde derman merhaba.
Merhaba ey asi millet melcei,
Merhaba ey inkilâplar menşei.
Merhaba ey baş halâskâr merhaba
Merhaba ey ulu serdâr merhaba!
Ger dilersiz bulasız şevkü necat,
Can verin tek Türk’e râm olsun hayat.
Ger dilersiz, bulasız kalktan necat,
Atatürk’e Atatürk’e es selât.
Ol zamanda eylemiş tâlim meğer,
Mustafayı harbiyeye verdiler.
Başka fanilerle farkı gördüler,
inönü’de Atatürk’ü gördüler.
Ger dilerseniz bulasız şevk-ü necat,
Atatürk’e Atatürk’e selât...