ne kadar boktan bi dunya

bir ailem, evim,işim, param,arabam ve dostlarım vardı eskiden.

şimdi ne oldu ? neden bu haldesin ? 

ne var halim de ? şarap içiyoruz, sahile de yakınız hem bak, uzakta müslüm gürses çalıyor. bundan daha güzel şey mi var ? 

öyle tabii ama ailene, dostlarına ne oldu ? 

sigara içmezdim ben. hayatim boyunca ağzıma bir damla şarap düşmedi. otuz yaşında tanıdım şarabı ben. sonra ne çok eksiğim var diye düşündüm. otuz yılın boşluğuna üzülüp kendimi şaraba bıraktım.ben böyle mutluyum dedim eşime, çocuklarıma ve dostlarıma. kabullenmediler.haklılar bir yerde.kim şarap kokan bir adamla konuşmak ister ki ? 

tam sözünü kesip ben konuşmak isterim diyecektim ki,elini kaldırıp ; 

çünkü sen de şarap kokuyorsun. çocuklarım bana baba demeyi kesti. eşim zengin babasının yanına dönmek için can atıyordu.ben ise işten çıkalı aylar olmuştu. gerekmedikçe calismiyordum. bazen işportacılik falan. eşim daha fazla dayanamadı. çocukları da aldı gitti.o sıra ben arabayı çoktan satmisim. arkadaşlarım yüzüme bakmıyordu artık. sonra sakallarimin uzadığını fark ettim. kesmedim.hem alkolik gibi ben de sakalı kendime yakistirdim. aslında biliyor musun bazen onlara haksızlık ettiğimi düşünüyorum. bazen de kızıyorum onlara bencil davrandılar. beni kabullenmediler. oysa ben onları zengin couklari olarak kabullenmiştim.