1. 1776.
    +18 -1
    gözlerimi bi açtım. başımda ıslak bez var. birisi yüzüme gözüme ıslak bezle bastırıyor. seçemiyorum ama, gözlerim o kadar
    kararmış ki sadece tam ortada bi iki çizgi hareketlenme görüyorum. geçmiyor da karartı. ulan bi korktum, kör oldum sandım. " ulaaan! kör olduumm !!!" ayağa fırladım koşturmaya başladım. Küt diye kafayı vurdum neye vurduğumu da bilmiyorum. O zaman açıldı gözlerim. Başım başladı zonklama. Kapıya vurmuşum yığıldım yere. Hemen başıma koştular, gözümün bulanıklığı
    geçince anladım, başımdakiler izelle selinmiş. izel koştu bi bez daha getirdi, alnıma bastırdı. bez komple kan oldu.

    izel : ah be skh naaptın yatsaydın ya yattığın yerde
    selin : çok kanıyoo
    izel : kanar tabi görmüyomusun kapıya nasıl vurdu
    selin : görüyorum ( seline laf sokar gibi oldu izel )

    ben kuşları sayıyordum başımda dönen. göz tansiyonu mudur nedir, sinekler uçuşuyordu etrafta. bakınca başka yere gidiyordu
    huur çocukları. kendime gelmem beş dakkamı aldı. derin bi nefes alıp rahatladık, oturdum koltuğa.

    izel : nası oldu nerde bayıldı?
    selin : parkta oturuyoduk bayıldı işte
    izel : sen.. ? sevgilisi misin?
    selin : hayır ( sahte bi gülüş attı, hemen yüzü düştü çok belli oldu sahte olduğu )
    selin : hayır ne sevgilisi

    ben : selin konuşmamız lazım
    selin : neyse, geçmiş olsun yardım gerekirse yukarda oturuyorum ben
    izel : tamam ben hallederim
    selin : görüşürüz hadi
    ben : seliiiin

    kapıyı açıp çıktı. çıkarken dışarda iki elemanla konuştu. herhalde onlar yardım etmiş beni taşımasına.
    allahım niye ölmemiştim ki ben? bu lavuklardan bile kıskanmaya başladım selini. hayatım mahvolacaktı yine. eskisi gibi
    erkek huursu olmak istemiyordum. dayanamadım, başladım ağlamaya. ağladıkça rahatladım. hüngür hüngür ağladım ulan.
    şimdi düşünüyorum da elindekilerin kıymetini bilmeyen biriyim. bundan tam 6 sene evvel lisedeyken intahar etmek istemiştim.
    sevgilim yoktu, kızlarla aram kötüydü. terslenirim korkusundan yaklaşamıyordum bile. berbat bi hayatım vardı. ne harçlık
    alıyordum adam akıllı, ne elbisem vardı. özgüven sıfır. beni kim ne yapsın? diyordum. anca ailem övüyordu askeriyeye
    girdi diyerek. devlet kapısı ya hani.ne istediğimi ben de bilmiyordum. sadece yorulmuştum, bezmiştim hayattan.

    aha tam öyle hissediyordum bayıldığım gün. izel yanıma sokuldu. baş parmağıyla göz yaşımı silmeye çalıştı. niye
    ağlıyosun dedi, yatıştırmaya çalıştı. çok kötüydüm lan. zayıflığım ortaya çıkmıştı. benden daha güçlü bişeye sarılıp
    ağlamak istiyordum. o da izeldi. bütün kederimle sarıldım ağlamaya başladım. yaşlar boşaldı, ne kadar biriktiyse.
    ne kadar nefret, kin, hüzün, eziklik varsa içimde çıkardım. niye ben ulan?
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster