neden asosyal ve yalnızsınız

annem diyo gel bugün sahile gidelim piknik yapalım beraber. açılırsın biraz diyo.bu bana çok saçma geliyo mesela. piknik yapmakla açılınır mı anne diyorum.
dayım diyo gel denize gidelim, arkadaşım da gelecek diyo.ben dayımı küçük görüyorum. onla gidersem rezil olurum, beni kıro sanarlar falan diorum.
dayımın 2 sene önce düğünü vardı mesela, kına gecesi evin önündeydi.ben evden çıkmaya tenezzül etmedim. evde eşofmanla oturup oyun oynadım. gelen akrabalara hoşgeldin demedim. sevmiyordum çünkü hiçbirini ve bu olaylar bana boş geliyordu. onların aptal aptal oyunlar oynayıp, halaylar çekişini camdan izledim bir süre, bunlar ne yapıyorlar amk dedim, utandım lan onlardan. kendimi onlara yakıştıramadım. niye bu ailedenim,ne biçim insanlar bunlar falan dedim la.insanları kendi zihnimde sürekli eziyorum,hor görüyorum ama en ezik adamla konuşurken bile heyecanlanıyorum, aciz bir insana dönüşüyorum.

o kadar özgüvensizim ki bu entryi girerken bile duraksıyorum göndermesem mi diye.