gelin lan bisey anlatıcam

düzeni oturtmuştuk. krediler çekilmiş milletten borç paralar alınmış bir şekilde sermaye oluşturulmuştu. ofise bir tane sekreter bir tanede mimar almışlardı. işe koyulma vakti gelmişti. pendikte gebzede tekirdagda ucuza arsaları alıp ev yapabildiklerine ev yapıp satıyolardı. bütceleri çok olmadıgından istanbulda çok ekmek yiyemeyeceklerini anlayıp şehir dışına yönelmişlerdi izmir ankara konya adana. işleri yoluna koymuşlardı akmasada damlıyordu ufaktan emlakcılıklada ugrasıyolardı. ekim kasıma kadar böyle gitti benimde okul başlamış rutin hayatıma tekrar dönmüştüm arada bir yanlarına ugrayıp hal hatır soruyodum. cuma günü okuldan çıktım bayadır abilerimin yanına gitmiyorum bir gideyim bakayım nasıllar diye kendi kendime söylendim. ofise gittigimde kamil abi tekti bana çok büyük bir iş peşinde oldugunu çok para gerektigini bu iş olursa beni bile kurtaracaklarını söylediler. bilenler bilir tarabyada şimdiki minübüs duraklarının oldugu yokuştan yukarı dogru hacıosmanla tarabyaüstü arası bir yerde bir arsa bulmuş kadının teki zorunluluktan satıyomus arsayı alırsa istanbul belediyesinden tanıdıkları varmıs evi arabayı satıp buraya site falan yapıcakmıs trilyonlar ediyomus burdaki evler ama o kadar çok paralı yokmus.2 saat konustuktan sonra ofisten ayrıldım eve giderkende düşünüyorum ulan bir evde bize verirler lüks yerlerde otururuz olmadı satar parasını yeriz daha 20 yaşına bile gelmeden ailemi kurtarıcam bu sefil hayattan diye avutuyorum kendimi.