ne kadar boktan bi dunya

kadın çıkardı kırmızı sütyeni, adama uzattı.

adam sutyeni aldı. baktı,baktı. sevişmek için güzel bir gün diye geçirdi içinden.

kadın saçlarının islakligini adama uzatti.

adam acı için güzel saatler dedi kendine.

kadın siyah ojesini verdi adama.

adam siradanlik için uygun dedi.

kadın kırmızı rujunu verdi adama,

adam, öptü sadece.

kadın, bacaklarını verdi adama,

adam. izledi sadece.

kadın, bekaretini verdi adama,

adam. güldü sadece.

kadın, ömür verdi adama,

adam, yetmedi dedi birkaç kere.

kadın, sıcaklık ve kucak verdi adama,

adam. ciks dolu gecelere değişti bunları.

kadın, sarılıp uyumayı verdi adama,

adam. sevisip uyumayı seçti.

 kadın, eflatun bir ruh verdi adama,

adam. beden istedi.

kadın, gerçek verdi adama,

adam. yalancı aşk cümleleri istedi.

kadın, kadınlığını verdi adama,

adam. kizligini istedi.

 kadın,bir ömür verdi adama,

adam. yatakta birkaç saat istedi.

kadın, islakligini verdi adama,

adam. kadını bitirdi.

kadın, hayatından kisip vermedi. kadın,adami çıldırttı. tatilinden,dakikalarından, kötü sözcüklerinden, gece gezmesinden, birasindan,yanında ki adamdan, bodrum dan, eskilerinden ve güzelliğinden biraz bile vermedi aslında. belki,adami biraz anlasaydi o mevsim yüzlü, esrar bacaklı kadın.bir ömür, rahat ve mutlu geçmez miydi ? 

ne adam kadını anladı ne de kadın adami. birbirini hiç tamamlayaman,iki serseri gibiydiler. kadın, şanslı olan, erkek ise yalnızlığa ve sigara dumanı olan bir odaya sıkıştirilmişti. kadın,yalnız veya yorgun olan değildi. adam,işçi ve sonsuzdu.bir kadın anlamadı onu bir de tanrı. şimdi kadın, sana yazılan bu şiirden ne anlarsın ? kisar misin tatilinden ? 

hatirlar misin beni ? 

umursar yada değer verir misin ? 

açıktır bu şiir. yazılmıştır sana.

beni tanır misin kadın ? 

yeniden,en baştan.

 ve sen istersen,

adımı bile unutursun.

gecen den ve bir andan biraz kisip benimle konuş.