bir druid çırağının öyküsü

b: yani bana bunların hepsinin aslında önceden planlandığını ve bilerek sahip olduğum yerden beni ettiğinizimi anlatmaya çalışıyorsun?
o: aynen öyle.
b: okadar çırak arasından neden beni seçtiniz peki... yani ne özelliğim var, bukadar planlayıp zahmete girdiyseniz bende birşey görmüş olmanız lazım.
o: sende birşey görmedik, sen sadece uygundun, sen özel değildin, biz seni özel yaptık.
<adama sadece homurdanıyorum>
o: bu boş konuşmaları geçip işin özüne gelelim istersen... seni yukarı çıkartmak istiyoruz.
b: niye istiyorsunuz
o: nedeninden çok bana birşeyin cevabını ver... sokak askeri olmayı seviyormusun?
b: sokak askerimi... ne?
o: evet sokak askeri, olduğun şey bu.
b: ben sokak askeri falan değilim, bu işin içerisinde hayatta kalmaya çalışan birisiyim sadece.
o: yani sokak askerisin.
b: ...
o: bunu kabullen istersen, ne olduğunuzu anla artık, bizim isteklerimiz için birbirinizi öldürüyorsunz, bazı törenler yapıyorsunuz, birbirinizi seçip gizli çemberler kuruyorsunuz. Ve en komiği ise bunları yaparken 'diğerleri' anlamasın diye kendinizi onlardan saklıyorsunuz.
b: çünkü gizli olmamız şart, diğer insanlar yaşadıklarımızı anlayamaz, neler uğruna savaştığımızı neler yapmak istediğimizi anlayamazlar!
o: peki ben seni anladığıma göre... anlat bakalım... ne için savaşıyorsun?
<pis pis gülüyor burada ve ben tek kelime edemiyorum>
o: sizler bir avuç, birbirinden haberi olan ve içinde gruplaşan sokak askerlerisiniz. Modern silahlar yerine eski öğretileri kullanıyorsunuz, bizlerin yarattığı kaosun içinde hayatta kalmak için çabalıyorsunuz. Yolda geçen bir polis senin şu yaptıklarını görse ilk işi seni içeri tıkmak olur.
b: hiçbirimiz bunları istemedik
o: ama hala içerisindesiniz.
b: çünkü çıkamazdık
o: herzaman çıkış vardı, sadece çıkmak için cesaretli değildiniz.