intiharr edicem lann

yani kısaca bu hayat bana gülmedi.. ne okul ne iş ne ask konusunda.. cocukken gecirdigim travma, babamla olan sıkıntılı ergenlik, amcamın, babamın arkadasının tacizi, gibik bi okul hayatı, ezik ve korku dolu büyüme cabaları, sonra bari evlenip yuva kurayım diyerek evlilik ve anne olma cabalarıyla karsılaltıgım sıkıntılı süreç ve hayatımı giben bi erkek... hiç bir beklentim yok hayattan.. bana inanmayan kişiler var canları sagolsun keşke bunların hiç biirini yaşamamış olsaydım, keşke yalan olsaydı.. dalga geciyo olsaydımda sizin küfürlerinizi okuyup gülseydim.. bir cogunuz huur damgası vuruyosunuz benim gibi evlenmeden birlikte olmuş kızlara.. ama yaşadıklarını bilmiyosunuz.. kaşar damgasını vurmak cok kolay.. ama insanın basına öyle seyler geliyoki.. ben kendimden utanıyorum.. kendimden nefret ediyorum.. hayattan nefret ediyorum.. yaşamaktan nefret ediyorum.. asosyal ezik bi kişi olarak daha ne kadar gider bilmiyorum.. inanan biri olmasaydım coktan intihar etmiş olurdum ama bazen inancım bile aklıma gelmiyo.. düşündüğüm korktugum tek şey annem.. onun üzülecegini bilmek bana dur diyo.. annen için yapma.. dayanamaz kadın kaldıramaz.. o yüzden mecburum yaşıyomuş gibi yapmaya.. suana kadar yaptım ama bundan sonra ne olur hiç bilmiyorum... insanlara güvenmiyorum.. her erkek niyeti bel altı olarak yaklasıyo gibi geliyo.. hiç evlilik umudum hayalim yok.. oysaki ceyizimdeki her esyamı binbir hayalle almıştım.. anne olmak istiyorum arkadaslarımın cocuklarını gördükce.. ama ona bile hak görmüyorum kendimde.. bu bile sebep ölmek istememe.. neyse gibmişim hayatın gelmişini geçmişi.. boşverin...

http://www.youtube.com/watch?v=mvvw3bgep6g