bir sosyopatın defteri

ece, arkadaşları ve diğer tüm kızlar döneklik yaptılar. daha 1 gün öncesine kadar bizimle iyi anlaşan kızlar, hakkımızda atıp tuttular, kavga hakkında olmayan şeyleri söylediler ve bu bizi gerçekten zor durumda bıraktı. yaptıkları kevaşelik değilde neydi? olayın en yakın şahitleri olarak kendimizi akladık. sonra öğretmen biraz daha konuşunca bunlar özür dilemeye geldiler (sözde) sahteden tokalaştılar. kızların da onların peşinden gitmeleri, tepemi fena halde attırmıştı.
zil çaldı sınıftan tam çıkıyorduk kızlardan biri;

-özür dileyecektik dursanıza.
bende dayanamayıp;
+ sana ne oluyor lan? çekil şuradan.
dedim. pişman değilim, o bakışı hala aklımda. yeminim hala ve hala geçerliydi, kendi ayaklarıyla gelip pişman olduklarını söyleyeceklerdi gün geldiğinde, yine bize kalacaklardı.