1. 26.
    +3
    "görebiliyor musun" diye sordu dedem.

    ağacın altında hiç birşey yoktu. gerçekten kimseyi göremiyordum.

    "hayır. yok kimse yok" dedim.

    gülümsedi. arapça dualar okuyup yanındaki torbadan çıkardığı bir kavanoz dolusu böceği toprağa bıraktı. birkaç dakika sonra yeniden ayağı zincirli şeyi görmeye başladım. yüzünde endişe hakimdi, korku dolu gözüyle dedeme bakıyordu.
    ···
   tümünü göster